KERSTDINER 2014

Indertijd toen we de grote witte ('Jan des Bouvrie') tafel kochten, zei ik al: dit is mijn capaciteit.

Er passen royaal 8 mensen aan deze tafel en dat is mijn maximum voor etentjes. Maar ik had buiten de waard gerekend.

Met 3 zonen en 3 schoondochters en 4 kleinkinderen zijn we al met 12 (hondje Levi niet meegerekend). Dus dit jaar hadden we er een tafel bij gezet.

Het menu: ik maakte gewoon wat iedereen lekker vindt: vooraf een zalmvis en tomaatjes met garnalen.

en voor de kinderen hun eigen schotel met paddestoeltjes.

En ze zagen er allemaal feestelijk uit: Lena was een engeltje en de jongens met dasjes en jasjes.

Als hoofdgerecht een staartstuk, biologisch vlees van een Galloway koe.

Met een vlees-thermometer kun je goed bekijken of het vlees de juiste gaarheid (of roodheid) heeft.

Maar niet iedereen is zo dol op 'rood vlees'.

Daarom maakte ik ook een vegetarisch alternatief:

een linzensalade met walnoten en radicchio uit het nieuwe zalige kookboek Plenty More van Yotam Ottolenghi.

Een groot succes, maar wel even een werkje.

Je moet de (zelfgedopte) noten met een honingdressing roosteren.

Ook de radicchio even een minuutje roerbakken in olijfolie.

En verder maakte ik ook 2 puree's waarvan een met pompoen en een gewone groene gemengde salade en vanzelfsprekend ook spruitjes.

En we hadden als dessert: twee kersttaarten, een witte met citroencrème en een met chocola.

Natuurlijk met kinderdecor. Maar ook de grote mensen wilden wel een sneeuwman.

Kerst 2014

Het was heel gezellig met lekker en veel eten, wijn en champagne, en rondrennende kinderen.

En de drie tenors waren er ook.

THE JOY OF EATING

Wie denkt dat ze in de VS alleen maar hamburgers en pizza eten heeft het lelijk mis.
We zijn net terug van drie weken culinaire hoogstandjes en heerlijkheden.
En natuurlijk af en toe ook een broodje crabcake of een grilled cheese sandwich.

Dit schilderij is een voorgerecht: aioli met kreeft, dat ik at in Bar Boulud in New York, een van de restaurants van Daniel Boulud. Hij vertegenwoordigt een culinaire traditie van Franse sterrenkoks die in Amerika de betere restaurants zijn begonnen. Hier was ook deze typisch Frans bedoelde vitrine met pâtés en gerookte ham - en chique flessen uiteraard.

Uit het mooie menu kon je van alles kiezen, maar Bert's redenering was: 'Als het ergens goed is, zal dat hier zijn', dus hij nam 'steak frites' - en het was inderdaad uitstekend.

En dan waren er nog zalige toetjes: chocoladetaart met frambozensaus en tarte 'myrtilles' - met blueberries.

We aten ook in Italiaanse restaurants die iets anders dan pizza serveren,
en van zoiets gewoons als lasagna en tortellini een elegante lekkernij maken.
Dit was in Epicure in Sarasota, Florida.

Ook hier  zalige voorgerechten, zoals tartaar van tonijn en vitello tonnato.

Vroeger hadden ze aanpalend een ijs- en toetjeswinkel - nu hebben ze nog deze enorme toetjesvitrine om iets uit te kiezen - maar wat?

Voor Bert uiteraard een chocoladetaartje en voor mij een droom van witte chocola, nootjes en schuim.

In New York wilde Bert per se een hot pastrami sandwich eten in het befaamde KATZ'S.

Niet zozeer beroemd door het niveau van het eten, dat volgens mij ook niet zo memorabel was, als wel door de sfeer en die scène in die film (dat hoorde je ook steeds rondfluisteren). 

Ook hier een vitrine met taarten, maar die zijn vooral bedoeld om mee te nemen.

En dan zijn er al die worsten. Het idee is: 'Send a salami to your boy in the army'.

A MOVEABLE FEAST

Voor een vriendin die haar verjaardag vierde verzorgde ik het feestbuffet.

Als centerpiece, maakte ik een schotel met aspics.

Een hartige cake, chopped liver en salade caprese

De visschotel met  zalmmousse









Chicken tonnato

Gevulde eitjes en minipaprika's met kaascrème

Verder was er een hummus met rode peper en een bieten-hummus en  natuurlijk een kaasplateau.

Later op de avond serveerde ik nog een groente tortilla en worstenbroodjes.

De avond werd feestelijk afgerond met een citroenpudding.

De recepten volgen nog.

Er was ook sfeervolle muziek

Reacties,  suggesties en vragen  graag naar

mariannevuijsje@gmail.com

GEEN GROOT DRAMA

Helaas heeft Nederland de halve finale tegen Argentinië na verlenging verloren met de strafschoppen.
Het was eerder een schaakpartij in patstelling met alle vedetten van beide elftallen uitgeschakeld.
Nederland had in 240 minuten niet gescoord.



Wir setzen uns mit Tränen nieder.
Vriendin Eke lijkt hier misschien erg aangeslagen, maar misschien was ze gewoon een beetje moe en slaperig.

Het mooie koelvestje voor het bierflesje van Stefan mocht ook niet helpen.

Gezien het late uur van de wedstrijd maakte ik geen groot buffet, maar alleen lichte hapjes,
zoals meloen met ham en een hartige cake.

Twee keer met pinalties winnen zou ook een beetje veel zijn, dus laten we maar concluderen:

geen groot drama.

We wensen ze veel succes in de strijd om de derde plaats, maar dan zijn we op het North Sea Jazz Festival.

Tot over twee jaar met het EK maar weer.

ORANJE OP WEG NAAR HET EINDE

Dat was een spannende en late avond, zaterdag 5 juli.
Eerst moesten we aanzien hoe de Rode Duivels met 1-0 verloren van Argentinië,
Bert en Michael keken met z'n tweeën.

Daarna  was er ruim tijd om rustig met z'n vieren te eten.
Dit keer door Jantien verzorgd: prima gebakken visjes met daarbij door haar gemaakte heerlijke aardappel- en wortelsalade.

Ik had nog een 'oranje' toetje gemaakt:  vruchtengelei.

Uiteindelijk, pas om 10 uur begon DE wedstrijd: Nederland-Costa Rica.
Ook Jo en Annejet kwamen meekijken.

Na verlenging stond het nog steeds 0-0.
Maar daarna won Nederland overtuigend met 4-3 bij de penalties.
Dit succes was mede te danken aan een tactische ingreep door coach Louis van Gaal, die vlak voor het einde een nieuwe keeper inzette.

Nu kunnen we slechts duimen voor de halve finale:
woensdag Nederland-Argentinië